ΚΡΙΤΙΚΗ
Του Κώστα Βιδάκη
στην εξάμηνη περιοδική έκδοση Λόγου & Τέχνης ΔΙΟΔΟΣ 66100,
Περίοδος Α’, Τεύχος 7, Νοέμβριος 2014
Ο Αθανάσιος Σταθακόπουλος είναι ένας ζωγράφος, στους πίνακες του οποίου κυριαρχούν τα γήινα και τα φωτεινά χρώματα, τα καθαρά βλέμματα των προσώπων, τα απαραμόρφωτα περιγράμματα, η ηθελημένη ακινησία των εικόνων του…
Η θεματογραφία του είναι ιδιαιτέρως πλούσια: Παλιές μοτοσικλέτες και οχήματα, ομπρέλες, ψαροκάικα, παλιά αρχοντικά, νεκρές φύσεις, προσωπογραφίες κ.ά.
Ο φωτογραφικός τρόπος αναπαράστασης των θεμάτων του αποκαλύπτει νοσταλγία για το καθαρό και αθώο που φεύγει και χάνεται, του οποίου ο ζωγράφος αναδυκνύει την αξεπέραστη ομορφιά (χαρακτηριστική περίπτωση τα αυτοκίνητα και οι μοτοσικλέτες των πινάκων του, που είναι ίσως το πιο όμορφο κομμάτι της δουλειάς του).
Οι πίνακες του Σταθακόπουλου δεν είναι σχόλια, δεν είναι όνειρα, δεν μοντερνίζουν και δεν κραυγάζουν… Εντούτοις, οι περισσότεροι από αυτούς είναι “σημερινοί”, καθώς πίσω από την αθωότητα όσων απεικονίζονται κρύβονται ψήγματα συγκίνησης και θλίψης για τη χαμένη ηρεμία και την έλλειψη αυθεντικότητας της εποχής στην οποία ζούμε.
Της Βίκυς Κωνσταντινίδου (Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών)
στην εφημερίδα ΠΡΩΙΝΟΣ ΤΥΠΟΣ, Περίοδος Β (1974), Αρ. Φύλλου 6880-10.617, σελ. 4, Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014
Με την Ονειρούπολη να έχει ρίξει την αυλαία της κανείς δεν μπορεί παρά να αναλογιστεί το τι έζησε και πως πέρασε τις τελευταίες και γιορτινές μέρες του χρόνου. Η Δράμα φόρεσε για άλλη μια φορά τα γιορτινά της και υποδέχτηκε μικρούς και μεγάλους για να προσφέρει από το γιορτινό της χωριό πολύ παιχνίδι, εορταστική ατμόσφαιρα, χαρά και δημιουργικότητα. Όμως δεν προσφέρει μόνο την δημιουργικότητα και την φαντασία μέσα από τα σπιτάκια δημιουργικής απασχόλησης της Ονειρούπολης αλλά και από μια πολύ σημαντική καλλιτεχνική συνομιλία. Αυτή του εικαστικού Αθανάσιου Σταθακόπουλου με όλους εμάς τους δραμινούς. Και ποιό ήταν το θέμα αυτής της συζήτησης; Το φως και το χρώμα, τα απαραίτητα συστατικά της οπτικής αντίληψης όλων των ανθρώπων. Όλα παίρνουν μορφή από το φως και ζωντάνια από το χρώμα.
Στα πλαίσια λοιπόν της Ονειρούπολης φιλοξενήθηκε πλειάδα έργων του κου. Σταθακόπουλου στην αίθουσα τέχνης “Μελίνα”. Τον καλλιτέχνη σε όλο το φάσμα της εικαστικής του δημιουργίας τον απασχολεί η καθημερινότητα. Μέσα στα έργα του αιχμαλωτίζει στιγμές της καθημερινής ζωής, στιγμές που ο καθένας βιώνει και μπορεί να τις προσπερνά αδιάφορα αλλά ο δημιουργός τις κρατά γερά στα χέρια του και τις παραθέτει υμνώντας τη ζωή σε κάθε της έκφανση. Με τα τοπία της επαρχίας, όπως η σειρά με τα ψαροκάικα ή με τα ελαιόδεντρα, εγείρει τις αναμνήσεις του θεατή και σε συνδυασμό με την πλούσια παλέτα χρωμάτων που τόσο αβίαστα χειρίζεται, αναδεικνεύει την ομορφιά και τη σημασία της φύσης. Ο άνθρωπος έχει απομακρυνθεί από τη φύση και την παράδοση και αυτό είναι κάτι που θλίβει τον καλλιτέχνη. Οχήματα και φωτογράφοι άλλης εποχής έρχονται στην επιφάνεια ζωντανεύοντας στους μεγαλύτερους τη μνήμη και τη νοσταλγία ενώ στους νεότερους την απορία για μια εποχή για την οποία έχουν ακούσει τόσα πολλά.
Με το φωτογραφικό του στυλ υπενθυμίζει την αθωότητα που έχει χαθεί και προσπαθεί με πόνο ψυχής να κρατήσει ζωντανές τις αξίες και τα ιδανικά που υπήρχαν αλλά φθείρονται μέσα από την ανθρώπινη ματαιοδοξία. Πιστός λάτρης της ζωής και του πολιτισμού ο κος. Σταθακόπουλος μέσα από τα έργα του υπερτονίζει τις αξίες, την αθωότητα αλλά και έναν πολιτισμό που τείνει να χαθεί αφήνοντας στον θεατή μια επίγευση νοσταλγίας. Απομεινάρια μιας άλλης εποχής συνθέτουν το φάσμα των ερεθισμάτων εκείνων που οδηγούν τον καλλιτέχνη. Μιας εποχής που διακρίνονταν για τις αξίες της και την αυθεντικότητα της. Αυτά είναι τα στοιχεία που ο δημιουργός θέλει να κρατήσει. Δεν είναι οπισθοδρομική η τάση που ακολουθεί αλλά μια εσωτερική ανάγκη να υπενθυμίσει την καταγωγή μας.
Μια έκθεση συναισθηματική, όπως και ο δημιουργός της άλλωστε, που αποδεικνύει τη σημασία της Τέχνης και του Πολιτισμού στη ζωή των ανθρώπων και δει των δραμινών που δεν έχουν συχνά την ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με την Τέχνη. Για τον λόγο αυτό, η γραφούσα ευχαριστεί τόσο τον κο. Σταθακόπουλου που μας υπενθύμισε την αναγκαιότητα της νοσταλγίας αλλά και την Ένωση Κυριών Δράμας που με αγάπη και επιμονή πραγματοποίησε αυτό το ταξίδι μέσα από τις μνήμες του κου. Σταθακόπουλου. Μια πολύ ωραία πρωτοβουλία που δίνει πάτημα στη συνέχιση τέτοιων δράσεων στο δήμο μας. Καλό μας ταξίδι!
Του Αδάμου Ευαγγέλου
στην εφημερίδα ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ, Έτος 35ο, Αρ.Φύλλου 8169, σελ. 2, Πεμπτη 7 Μαίου 2009
Ο Σάκης Σταθακόπουλος, γνωστός από τη διαρκή παρουσία του στα εικαστικά της πόλης μας είναι εκείνος ο σεμνός και διακριτικός άνθρωπος που πίσω από την ηπιότητα της μορφής και του καθημερινού λόγου κρύβει πνευματικό βάθος, ψυχική ένταση και καλλιτεχνική ανησυχία που τον καθιστούν δημιουργό και εργάτη του πολιτισμού.
Ο Σάκης Σταθακόπουλος είναι για εμάς ο καθημερινός άνθρωπος με την οικεία μορφή, ο άνθρωπος των καθημερινών μας συναναστροφών. Όμως, αρκεί μια ματιά στα έργα του για να τον κατατάξουμε άλλου, για να αντιληφθούμε ότι ανήκει σε εκείνους τους ξεχωριστούς ανθρώπους, τους ποιητές, τους δημιουργούς, που με το χρώμα, τη γραμμή, τη μορφή, πλάθουν το όνειρο για εμάς, τους άλλους, τους κοινούς.
Αυτός είναι ο Σάκης Σταθακόπουλος, ένας πλάστης ονείρων. Με τα “μάτια της ψυχής του” και το επιδέξιο χέρι του ζωγραφίζει τη νοσταλγία, τη μνήμη, τη ζωή, τον πόθο, την ελπίδα. Ο κόσμος που μας προτείνει έχει τα χρώματα της γης και του ονείρου, τα καστανόξανθα της μνήμης και της φθοράς, τα κόκκινα του πόθου και της έντασης, τα γαλάζια του ονείρου και της ανύψωσης. Οι γραμμές, πότε στέρεες και κανονικές σαν τη ζωή μας και πότε ασύμμετρες, ακανόνιστες σαν το όραμα και την οπτασία του ανώτερου, που όλοι κρύβουμε μέσα μας.
Αυτός είναι ο Σάκης Σταθακόπουλος, ένας ζωγράφος του σώματος και της ψυχής μας. Για εμένα προσωπικά ακόμη περισσότερα, ένας δάσκαλος.
Του π. Κυριάκου Ι. Τσομπανόπουλου
στην Μηνιαία εφημερίδα του σωματείου Γραμμάτων, Τεχνών και Αλληλεγγύης “Μέγας Βασίλειος”, Μήνας Απρίλιος 2006, Αρ. Φύλλου 10
Ο Σάκης Σταθακόπουλος με τα μάτια της ψυχής του αιχμαλωτίζει στιγμές και καταστάσεις και με πρωταγωνιστές τα συναισθήματά του, εργάζεται και δίνει μορφή και σάρκα στους άψυχους μουσαμάδες που ξαφνικά αποκτούν ζωή.
Ισχυρές οι μνήμες του από την αγροτική ζωή που την βίωνε καθημερινά από μικρό παιδί με τους δικούς του. Εικόνες που στα επιδέξια χέρια του έγιναν σπουδαίο έργο, λες και ήθελε με πόνο ψυχής να κρατήσει τον χρόνο, για μια παράδοση και έναν πολιτισμό που βλέπει πως μέρα με τη μέρα σβήνει και χάνεται.
Τρομάζει τον Σάκη Σταθακόπουλο το καινούριο χωρίς ουσία, το νέο χωρίς περιεχόμενο. Πατάει στέρεα στο κλασικό, μα τολμά και το μοντέρνο, όταν είναι βέβαιος για το αποτέλεσμα. Όμως, φοβάται το απρόσμενο και την καταιγίδα, το μπουρίνι και την φουσκοθαλασσιά. Γι’ αυτό προνοητικός καθώς είναι και βλέπει μακριά, κρατάει πάντοτε ομπρέλα. Άθελά του, ίσως και από εσωτερική παρόρμηση, σε έναν μεγάλο κύκλο έργων του υπάρχει η ομπρέλα που για τον Σάκη Σταθακόπουλο αποτελεί πλέον αναφορά του.
Το φωτογραφικό του στυλ δίνει ανάγλυφα την λεπτομέρεια, έτσι ώστε να συγκινεί και τον πλέον αδαή θεατή. Η πλήρης δε απουσία του θανάτου από το έργο του, δείχνει πόσο πιστεύει στη ζωή. Ακόμη και τα πρόσωπα που κατά καιρούς ζωγράφισε και που είχαν φύγει από κοντά μας, εκπέμπουν έντονα την φωτεινότητα της ζωντάνιας.
Θαρρείς και μεταξωτές κλωστές τα χρώματα στον χρωστήρα του Σάκη Σταθακόπουλου, τόσο της αγάπης και του πάθους, όσο και του έρωτα και της ελπίδας, προσπαθούν να πλέξουν και να αποτυπώσουν στον μουσαμά αυτό που κρύβεται πίσω από κάθε εικόνα. Είναι η αλήθεια, είναι η πραγματικότητα, είναι η ίδια η ζωή, είναι η υπέρτατη συγκίνηση, είναι ο Σάκης Σταθακόπουλος.
Του Δ. Πέλλα
στην εφημερίδα ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ, Έτος 15ο, Αρ.Φύλλου 4199, σελ. 1, Τετάρτη 19 Μαίου 1993 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΑ 3000 ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
Η μακρόχρονη και πλούσια προσφορά του ταλαντούχου ζωγράφου Σάκη Σταθακόπουλου θα ζωντανέψει σήμερα μορφές και βιώματα της Πιερίας, θα δώσει Αιγαιοπελαγίτικη πνοή μέσα από τα χρώματα και πάνω από όλα θα ζωντανέψει η Πιερία, η Μακεδονία, η Ελλάδα.
Ο Σάκης Σταθακόπουλος, είναι σήμερα ένας σημαντικός καλλιτέχνης τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό στον χώρο των εικαστικών τεχνών. Παρουσιάζει μια προσεγμένη δουλειά που αμέσως φαίνεται μέσα από τα έργα του. Το κοινό ανακαλύπτει το μεγαλείο της τέχνης, αφού ο ζωγράφος συνδυάζει τέλεια την αξία του ανθρώπου με την ομορφιά της φύσης και της ζωής, μιλώντας απλά και ζωντανεύοντας μνήμες και γεγονότα μέσα από τα χρώματα.